Rregullimet e ndryshme të zbatuara nga shtete të ndryshme për sektorët e vet financiarë gjatë viteve 1960 dhe 1970 qenë një faktor i madh kontribuues në rritjen e bankingut të zhvilluar në zona të caktuara të cilave u referohet si zakonisht “ofshore” që do të thotë “jashtë vendit”. Në mënyrë specifike, zhvillimi i tregut ndërbankar ofshore gjatë viteve 1960 dhe 1970, më së shumti në Europë, mund të lidhet me vendosjen e kërkesave për rezervë minimale, për tavan në normat e interesit dhe kufizimin e gamës së produkteve financiare që mund të ofronin institucionet e supervizuara. Imponimi me raste i kontrolleve financiare dhe taksimi shumë efektiv në shumë vende të OECD-së qenë një faktor shtesë. Shtetet e Europës në atë kohë, për shkak se nuk qenë në gjendje të stabilizonin ekonomitë e tyre me njohuritë monetare të disponueshme në atë kohë, shpesh kryenin ndryshime të dhunshme, përfshirë zhvlerësime të monedhave në masë të madhe, të shoqëruara me kufizime të konvertueshmërisë së monedhave dhe kufizime të hyrje-daljeve valurore. Bankat shkonin në kërkim të shteteve ku kufizime të tilla nuk ekzistonin ose qenë më të pakta.
Në Azi, tregu ndërbankar ofshore u zhvillua pas vitit 1868, kur Singapori krijoi Tregun e Dollarit të Azisë (ADM) dhe prezantoi Njësinë Monetare të Azisë (ACUs). ADM qe një alternativë ndaj tregut të Londrës ndërsa regjimi i ACU i mundësoi bankave të huaja të kryenin transaksione ndërkombëtare në kushte të taksimit të favorshëm.
Në Europë, Luksemburgu filloi të tërheqë investitorë nga Gjermania, Franca dhe Belgjika në fillim të viteve 1970 për shkak të normave shumë të ulëta të taksimit, mungesës së taksimit të fitimeve nga interesat dhe dividentët për jorezidentët dhe rregullave të forta për sekret bankar. Ishujt e Kanalit dhe Ishulli i Manit ofruan mundësi të ngjashme. Në Lindjen e Mesme, Bahreini filloi të shërbejë si qendër grumbullimi për surplusin e naftës së rajonit gjatë mesit të viteve 1970 pas miratimit të ligjeve për bankat dhe ofrimit të incentivave fiskale për të lehtësuar krijimin e bankave ofshore. Në Hemisferën Perëndimore, Bahamasi dhe më pas, ishujt Kajman, ofruan lehtësi të ngjashme. Pas suksesit fillestar, disa shtete të vogla u përpoqën të kapin një pjesë të këtij biznesi. Shumë prej tyre qenë të pasuksesshme pasi nuk mund të ofronin asnjë avantazh në krahasim me qendrat më të vjetra. Por kjo i shtyu disa prej tyre të ofrojnë shërbime për individë dhe kompani edhe më pak të ligjshme.